Sultanbeyli’de mütevazi bir fırında çalışan Vahdet Tanhaş 1973 yılında Erzurum’da dünyaya geldi. Henüz 18 yaşında Sultanbeyli’ye yerleşerek yeni bir başlangıç yaptı. Gençlik yıllarının coşkusu, askerlik sonrası karşılaştığı beklenmedik bir sağlık sorunuyla gölgelendi. Şiddetli baş ağrıları nedeniyle birçok doktora başvuran Tanhaş, uzun süren teşhis sürecinin ardından beyninde tümör olduğunu öğrendi. Ameliyat sonrası ise hayatını tamamen değiştiren o acı gerçekle yüzleşti.
“Ameliyatın ardından tam iki yıl boyunca hayattan koptu, umutsuzluk içinde evine kapandı”
Görme kabiliyetini kaybeden Vahdet Tanhaş o günleri şu sözlerle anlatıyor, “Doktor bana gözlerimi kaybedeceğimi söylediğinde dünyam başıma yıkıldı. O an yaşadığım çaresizliği tarif edemem. O günlerimi Allah düşmanımın başına vermesin. Çok zor günlerdi.”
Bir radyo programı hayatını değiştirdi
Hayatının dönüm noktası, tesadüfen dinlediği bir radyo programı oldu. Kadıköy’deki Altı Nokta Körler Derneği’nin adını duyan Tanhaş, cesaretini toplayarak derneğe ulaştı. Bu adım, onu Reşitpaşa Körler Rehabilitasyon Merkezi’ne götürdü. Altı ay süren rehabilitasyon eğitimiyle yeniden bağımsız bir birey olmayı başardı. Bu merkezde hayatının aşkıyla tanıştı. Doğuştan görme engelli olan eşiyle evlendi ve çiftin bir kız çocuğu dünyaya geldi. Bugün 13 yaşında olan kızları, Tanhaş ailesinin en büyük mutluluk kaynağı oldu.
“Bana bir dakika dünyayı göreceksin deseler, sadece kızımı görmek isterim”
Her ne kadar ailesiyle huzurlu bir yaşam sürse de Vahdet Tanhaş, günlük hayatta birçok zorlukla karşılaşıyor. Bu zorlukların çoğu, fiziksel engellerden çok toplumun duyarsızlığından kaynaklanıyor. Karşıdan karşıya geçerken yardım etmek isteyen insanlar, bana parmak uçlarıyla dokunuyor. Adeta bir öcüye dokunurmuş gibi diyen Tanhaş, “Yaya kaldırımlarına park edilen araçlar, kaldırımları işgal eden masa ve sandalyeler ile yanlış yerleştirilen tabelaların, görme engelliler için büyük engeller oluşturuyor” dedi.
“Empati en büyük destek”
Vahdet Tanhaş, toplumdan en büyük beklentisinin empati ve duyarlılık olduğunu belirtiyor. Hayat hikayesiyle çevresine ilham veren Tanhaş, “Bizim için en büyük destek, empati ve duyarlılık,” diyerek, engelli bireylerin yaşamını kolaylaştırmanın sadece fiziksel düzenlemelerle değil, insan kalbindeki farkındalıkla da mümkün olacağını söylüyor.
